Puffer νάνος
Αυτό το μικρα ψάρια puffer γλυκού νερού είναι ενδημικό στο ποτάμι Pamba στην Κεράλα, Νοτιοδυτική Ινδία. Τα αρσενικά έχουν μια καφέ λωρίδα στην κοιλιά τους και φτάνουν σε μέγεθος περίπου 2,5cm. Όπως όλα τα ψάρια puffer, νάνος Puffers μπορεί να είναι επιθετικα και μπορεί να τσιμπήσουν τα πτερύγια άλλων ψαριών, οπότε είναι καλύτερα να τα κρατήσετε σε μια δεξαμενή μόνο είδος. Είναι ένα πολύ περίεργο είδος, γνωρίζοντας πολύ καλά τι συμβαίνει έξω από τη δεξαμενή τους, καθιστώντας τους ένα διασκεδαστικό ψάρι για να κρατήσουν. Προτιμούν το βραδέως κινούμενο νερό και μια βαριά φυτευμένη δεξαμενή αλλά σε αντίθεση με άλλα φουσκάλες, δεν χρειάζονται αλάτι.
Ο καλύτερος τύπος φαγητού είναι οι κατεψυγμένοι αιματοβαμμοί, οι γαρίδες άλμης, τα δαφνία με το περιστασιακό σκουλήκι γης ως θεραπεία. Θα εκτιμήσουν επίσης τα λεπτά τριμμένα κατεψυγμένα μύδια και όπως όλα τα puffers, αγαπούν να τρώνε μικρά σαλιγκάρια!
Ιδανικές συνθήκες νερού θα είναι η θερμοκρασία του νερού 22 ° C - 28 ° C και pH 7,0 - 8,0
Dwarf Pea Puffer
Πώς να διατηρήσετε τα νάνα
Παρόλο που είναι δημοφιλή τα περίεργα μπαστούνια, οι νάνοι καπνιστές προτιμούν τη διατροφή και τη συντήρηση. Δεν είναι ούτε κοινοτικά ψάρια, οπότε δημιουργήστε μια αποκλειστική δεξαμενή αν θέλετε κάποια.
Οι νάνοι καπνίζουν ανήκουν στο γένος Carinotetraodon, μαζί με τουλάχιστον τέσσερα άλλα είδη. Τα αρσενικά έχουν ράχες κατά μήκος της πλάτης και κοιλιές που μπορούν να ανυψωθούν κατά την εμφάνιση ή την απειλή αντιπάλων.
Τέσσερα είδη ανταλλάσσονται αρκετά συχνά και στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο είδη καπνού νάνος - Carinotetraodon travancoricus και C. imitator. Και τα δύο είναι μόλις 2,5 εκατοστά / 1 "όταν είναι ώριμα και η διάκριση μεταξύ των δύο είναι δύσκολη. Πολλοί εξαγωγείς φαίνεται να μην ενοχλούν, έτσι ώστε οι νάνοι που πωλούνται σε καταστήματα ενυδρείων να είναι είτε είδη είτε μείγμα και των δύο.
Τα θηλυκά και τα νεαρά και των δύο ειδών είναι ουσιαστικά πανομοιότυπα, είναι χρυσού καφέ με μεταλλικά κοκκινωπό-καφέ στίγματα και κηλίδες. Τα ώριμα αρσενικά και των δύο έχουν την καρίνα, που αποκαλύπτεται από μια σκοτεινή ζώνη που τρέχει κατά μήκος της κοιλιάς του ψαριού. Οι κηλίδες στις πλευρές είναι γενικά μεγαλύτερες και διατεταγμένες σε διαμήκεις ταινίες. Τουλάχιστον μερικά αρσενικά έχουν ιριδίζουσες ρυτίδες πίσω από τα μάτια τους.
Όσον αφορά τη διάκριση μεταξύ αρσενικού Carinotetraodon travancoricus και αρσενικού C. μιμητή, δεν φαίνεται να υπάρχουν συνεπείς μέθοδοι. Περαιτέρω περιπλέκει τα πράγματα είναι η ποικιλία του C. travancoricus που ανταλλάσσεται ως καπνός νάνος Blue-spotted. Είναι ουσιαστικά το ίδιο με την τυπική μορφή, αλλά με ιριδίζουσες μπλε-πράσινες κηλίδες αντί για κοκκινωπό-καφέ.
Οικολογία
Οι νάνοι καπνιστές είναι ενδημικοί στην περιοχή Κεράλα της Ινδίας και βρίσκονται σε λίμνες και αργά κινούμενα ποτάμια με άφθονη βυθισμένη βλάστηση, απορρίματα φύλλων και βυθισμένο ξύλο. Οι ακανόνιστες ενδείξεις τους παρέχουν εξαιρετική καμουφλάζ και, όταν παρατηρούνται από ψηλά, είναι δύσκολο να εντοπιστούν - βοηθώντας τους να αποφύγουν τους αρπακτικούς όπως οι ερωδιοί.
Η χημεία του νερού είναι μεταβλητή. από μαλακό και ελαφρώς όξινο σε ορισμένα μέρη έως σκληρότερες και πιο αλκαλικές συνθήκες σε άλλα. Ενώ οι καπνιστές νάνων είναι ουσιαστικά ψάρια γλυκού νερού, τουλάχιστον σε ορισμένα μέρη της περιοχής τους, για παράδειγμα στους υγρότοπους Vembanad, το νερό μπορεί να είναι ελαφρώς υφάλμυρο.
Δίπλα σε αυτά τα ψάρια μπορεί να βρεθεί μια ποικιλία από άλλα, κάποια οικεία, άλλα λιγότερο. Τα τυπικά συστατικά της περιφερειακής πανίδας ψαριών περιλαμβάνουν διάφορους γλουτούς, δόνους και rasboras, halfbeaks, και αρπακτικά είδη όπως τα γυαλάψαρα (Parambassis spp.) Και τα φύλλα ψαριών (Pristolepis marginata). Μία από τις σχετικά λίγες ασιατικές κιχλίδες είναι επίσης από αυτό το μέρος του κόσμου - το σπάνια εμπόριο αλλά το όμορφο μαργαριτάρι Canara (Etroplus canarensis).
Κοινωνική συμπεριφορά
Ενώ οι νάνοι καπνιστές διατηρούνται εύκολα σε ομάδες, χρειάζονται χώρο και κρυψώνες. Τα αρσενικά υπερασπίζονται εδάφη και φροντίζουν τους νέους, οπότε τείνουν να είναι οι πιο επιθετικοί. Χρησιμοποιήστε πετρώματα και ξύλα για να δημιουργήσετε σπηλιές και, στη συνέχεια, διασκορπίστε φυτά που θα διαλύσουν την οπτική γωνία κάθε ψαριού.
Με νάνοι, είναι μια περίπτωση «εκτός όρασης, εκτός μυαλού» όταν πρόκειται για εδαφική επιθετικότητα. Όσον αφορά την πυκνότητα του ζωικού κεφαλαίου, ένας καλός κανόνας είναι να επιτρέπεται περίπου 10 l / 2,5 gal ανά καπνό.
Όταν παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο νέο τους σπίτι, οι νάνοι καπνιστές τείνουν να είναι μάλλον ντροπαλοί. Το να διατηρήσετε τα φώτα χαμηλά θα τους βοηθήσει να εγκατασταθούν γρήγορα και συνήθως την επόμενη μέρα που ψάχνουν ενεργά να ψάξουν για φαγητό και να δημιουργήσουν περιοχές. Τελικά θα γίνουν πολύ τολμηροί, κολυμπώντας με ανυπομονησία στο μπροστινό μέρος της δεξαμενής όταν βλέπουν τον φύλακά τους.
Στο μενού
Οι καπνιστές νάνων δεν θα τρώνε νιφάδες ή σβόλους και γενικά έχουν μικρό ενδιαφέρον για τα αποξηραμένα τρόφιμα, αλλά μια ποικιλία ζωντανών και κατεψυγμένων τροφίμων λαμβάνονται εύκολα, οπότε η σίτιση αυτών των ψαριών συνήθως δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα.
Μεταξύ των ζωντανών τροφών που απολαμβάνουν είναι τα σαλιγκάρια μικρών λιμνών, η Δάφνια, οι γαιοσκώληκες, οι προνύμφες των κουνουπιών και οι προνύμφες midge. Οι ζωντανές γαρίδες αλάτι καταναλώνονται εύκολα, αλλά, δεδομένου ότι έχουν λίγη θρεπτική αξία, θα πρέπει να είναι απλώς περιστασιακές λιχουδιές.
Σχεδόν όλα τα μικρά, κρεατικά κατεψυγμένα τρόφιμα θα γίνονται αποδεκτά. Τα σκουλήκια αίματος, τα σκουλήκια από γυαλί, οι προνύμφες των μαύρων κουνουπιών και το κριλ κάνουν όλα καλά. Τα περιστασιακά κορδόνια ψιλοκομμένων θαλασσινών όπως καλαμάρια και μύδια μπορούν να αυξήσουν τη διατροφή που πρέπει να ποικίλει για να αποφευχθούν προβλήματα με ανεπάρκεια βιταμινών.
Οι Dwarf puffers είναι εξειδικευμένοι ιδιοκτήτες, μαθαίνουν γρήγορα να εκπαιδεύουν τους ιδιοκτήτες τους να τους τροφοδοτούν κατόπιν ζήτησης! Τροφοδοτήστε τους μικρές ποσότητες, δύο ή τρεις φορές την ημέρα, έτσι ώστε να έχουν στρογγυλεμένες ήπια αλλά όχι πρησμένες κοιλιακές. Αφαιρέστε γρήγορα τα μη φαγητά τρόφιμα για να αποφύγετε προβλήματα με την ποιότητα του νερού.
Συνθήκες νερού
Η ποιότητα του νερού πρέπει να είναι εξαιρετική. Τα επίπεδα αμμωνίας και νιτρώδους άλατος πρέπει απλώς να είναι μηδέν και το επίπεδο νιτρικών αλάτων πρέπει να είναι όσο το δυνατόν χαμηλότερο - σίγουρα κάτω από 50 mg / l και ιδανικά μικρότερο από 20.
Για τη διασφάλιση καλής ποιότητας νερού, η διήθηση πρέπει να είναι μεταξύ τεσσάρων και έξι φορές του όγκου της δεξαμενής σε κύκλο εργασιών ανά ώρα.
Ορισμένες ιστορίες περιγράφουν νεκρούς νάνους που βρίσκονται μέσα σε φίλτρα, αλλά αν απορροφούνταν μετά τη σφαγή ή ενώ ζωντανοί είναι ανοιχτοί σε εικασίες. Σε κάθε περίπτωση, μην χρησιμοποιείτε υπερβολικά ισχυρό φίλτρο και βεβαιωθείτε ότι η είσοδος προστατεύεται με μια αρκετά λεπτή μάσκα.
Η διαχείριση των νιτρικών περιλαμβάνει την ελαχιστοποίηση της τροφής που εισέρχεται στη δεξαμενή, ενώ μεγιστοποιεί την ποσότητα νερού που βγαίνει. Ανάλογα με την πυκνότητα εκτροφής, συνιστώνται αλλαγές νερού 25-50% την εβδομάδα.
Αντίθετα, η χημεία του νερού δεν αποτελεί μείζον ζήτημα και οι νάνοι καπνιστές προσαρμόζονται καλά σε ένα ευρύ φάσμα συνθηκών - υπό την προϋπόθεση ότι αποφεύγονται τα άκρα. Οι ιδανικές συνθήκες θα ήταν περίπου pH 7,5, 10ËšdH για γενική συντήρηση, αν και μπορεί να απαιτούνται κάπως πιο μαλακές συνθήκες για την αναπαραγωγή. Δεν χρειάζεται να προσθέσετε αλάτι στο νερό, παρόλο που κατά καιρούς προτάθηκε στο παρελθόν
Η θερμοκρασία του νερού μεταξύ 25-28ËšC / 77-82ËšF ταιριάζει καλά με τα νάνα και τα ψάρια αυτά δεν μπορούν να διατηρηθούν σε θερμαινόμενες δεξαμενές.
Απαιτήσεις ενυδρείου
Οι νάνοι καπνιστές μπορούν να διατηρηθούν σε συστήματα τόσο μικρά όσο 45 l / 10 gal χωρίς αδικαιολόγητη δυσκολία, αλλά μικρότερα ενυδρεία δεν συνιστώνται λόγω επακόλουθων προβλημάτων με την ποιότητα του νερού και τη σταθερότητα του pH. Πολύ μικρές δεξαμενές έχουν συχνά ανεπαρκή συστήματα φιλτραρίσματος και οι καπνιστές νάνων δεν θα ανεχθούν τα αυξημένα επίπεδα αμμωνίας ή νιτρώδους για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι μικρές δεξαμενές εμφανίζουν επίσης μεγαλύτερες πτώσεις pH μεταξύ των αλλαγών του νερού από τις μεγαλύτερες δεξαμενές και, ενώ είναι προσαρμόσιμες, αυτές οι καπνιστές δεν τους αρέσουν οι ταχείες αλλαγές pH από άλλα τροπικά ψάρια. Έτσι, ενώ μερικοί άνθρωποι προτείνουν μικροσκοπικά νανο-δεξαμενές για καπνιστές νάνων, πιστεύω ότι αυτά τα ψάρια προορίζονται καλύτερα για συστήματα 45 l / 10 gal ή μεγαλύτερα.
Ο φωτεινός φωτισμός δεν απαιτείται ούτε εκτιμάται, επομένως είναι λογικό να επιλέγετε φυτά που δεν χρειάζονται υψηλά επίπεδα φωτός. Συνιστώνται βρύα Java, φτέρη Java, Anubias και ανθεκτικά είδη Cryptocoryne όπως το C. wendtii.
Τα γρήγορα αναπτυσσόμενα φυτά όπως το Limnobium laevigatum είναι επίσης χρήσιμα για να παρέχουν σκιά και κάλυψη ενώ βοηθούν στην απομάκρυνση των νιτρικών.
Τα άγρια pufferfish περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους εξερευνώντας αιωρημένα πάνω σε συμπαγείς επιφάνειες και όχι κρουαζιέρες στα μέσα του νερού. Ο αργός, εσκεμμένος τρόπος κολύμβησης προσαρμόζεται σε αυτό, επιτρέποντάς τους να ερευνήσουν κάθε τετραγωνική ίντσα φυτών, βράχων και βυθισμένου ξύλου γύρω τους. Δώστε στις καπνιστές σας τέτοιες ευκαιρίες.
Δεν έχει σημασία πώς το κάνετε αυτό και οι καπνιστές σας θα είναι τόσο χαρούμενοι που θα εξερευνήσετε τις κυμαινόμενες ρίζες του Limnobium laevigatum όσο και μια πλαστική γοργόνα ή μια ομάδα από βρύα Java.
Παραδόξως ίσως, αυτά τα ψάρια είναι σε θέση να πηδήσουν όταν ανησυχούν και δεν πρέπει να φυλάσσονται σε ενυδρείο ανοιχτού τύπου.
Συμπεριφορά αναπαραγωγής
Οι νάνοι αναπνέουν περιστασιακά στα ενυδρεία του σπιτιού. Λόγω προβλημάτων που διακρίνουν τα δύο είδη, δεν είναι σαφές ποιες αναφορές ανήκουν στο Carinotetraodon travancoricus και ποιος σε C. μιμητής, αλλά κατά πάσα πιθανότητα οι συμπεριφορές αναπαραγωγής τους είναι ίδιες. Πράγματι, η συνολική διαδικασία είναι πολύ παρόμοια με άλλα είδη Carinotetraodon επίσης.
Τα σεξουαλικά ώριμα αρσενικά μπορούν να διακριθούν από τα φωτεινότερα χρώματα τους και τα ώριμα θηλυκά που είναι έτοιμα να γεννήσουν θα γίνουν αισθητά στρογγυλεμένα καθώς γεμίζουν με αυγά. Τα αρσενικά ασφαλίζουν τις περιοχές μεταξύ των φτερωτών φυτών με βρύα Java και βρύα ιτιάς (Fontinalis spp.) Ιδιαίτερα ευνοημένα.
Ένα αρσενικό προσελκύει μια γυναίκα αυξάνοντας την καρίνα του και συμμετέχοντας σε ρουτίνες χορού. Η ωοτοκία είναι πολύ έντονη με τα αυγά να διασκορπίζονται στα βρύα. Στη συνέχεια, διώχνει γρήγορα τη γυναίκα και αναλαμβάνει απόλυτη ευθύνη για τη φροντίδα.
Τα αυγά εκκολάπτονται μετά από περίπου πέντε ημέρες, αλλά τα τηγανητά δεν αρχίζουν να κολυμπούν για τουλάχιστον μια άλλη εβδομάδα. Μόλις συμβεί αυτό, το αρσενικό χάνει το ενδιαφέρον του και πρέπει να αφαιρεθεί. Τα τηγανητά με ελεύθερη κολύμβηση θα πρέπει τώρα να τρέφονται μικροσκοπικά ζωντανά τρόφιμα, όπως μικροκύματα και Cyclops nauplii. Η ανάπτυξη είναι αρκετά γρήγορη και τα τηγανητά θα είναι 1cm / 0,4 "περίπου μετά από δύο μήνες.
Η ωοτοκία συμβαίνει εύκολα εάν οι νάνοι αναπνέουν τις σωστές συνθήκες, δηλαδή πολλά ζωντανά τρόφιμα, ελαφρώς μαλακές και όξινες συνθήκες νερού (pH 6,5-7, 5-10ËšdH) και κατάλληλες θέσεις ωοτοκίας.
Το δύσκολο μέρος είναι η εκτροφή των αυγών και τα τηγανητά, καθώς τα αυγά είναι επιρρεπή σε μυκητιασικές λοιμώξεις, ιδιαίτερα σε σκληρό νερό.
Η δεξαμενή πρέπει να είναι καθαρά πεντακάθαρη και ο ενυδρείος πρέπει να χρησιμοποιεί μια πιπέτα για να εξαγάγει τροφές και κόπρανα.
Επιλέγοντας συντρόφους δεξαμενών
Δεν υπάρχουν καλοί λόγοι για τη διατήρηση συντρόφων με νάνο. Η ιδέα ότι χρειάζονται «πλήρωμα καθαρισμού» είναι ιδιαίτερα παραπλανητική. Είναι δική σας δουλειά να διατηρείτε το δοχείο καθαρό!
Το γατόψαρο, τα σαλιγκάρια και οι γαρίδες είναι περιττά σε ένα καλά διατηρημένο ενυδρείο pufferfish - και η προσθήκη άλλων ζώων θα αυξήσει μόνο τον ρυθμό συσσώρευσης των νιτρικών, υπονομεύοντας την ποιότητα του νερού και καθιστώντας τα ψάρια σας πιο επιρρεπή σε ασθένειες.
Carinotetraodon spp. τείνουν επίσης να είναι πτερύγια και οι νάνοι καπνιστές σίγουρα δεν αποτελούν εξαίρεση. Δεν μπορούν να συνδυαστούν με κανένα από τα κοινά ψάρια της κοινότητας, δείχνοντας μια ιδιαίτερη προτίμηση για τα πτερύγια ορισμένων αργών κινούμενων ειδών όπως οι άγγελοι, οι γκουράμι, οι ζωντανοί και ο Κορύδωρας.
Το νάνο Suckermouth γατόψαρο του γένους Otocinclus έχει προταθεί ευρέως ως καλοί σύντροφοι. Σε ένα επίπεδο είναι δίκαιο να πούμε ότι οι νάνοι καπνιστές και το γατόψαρο Otocinclus ταιριάζουν αρκετά καλά. Οι νάνοι καπνιστές μπορεί μερικές φορές να τους χτυπήσουν, αλλά αυτά τα γατόψαρα είναι γρήγοροι κολυμβητές και μαθαίνουν γρήγορα να αποφεύγουν προβλήματα. Ωστόσο, το Otocinclus δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο στη διατήρηση των ψαριών. Το επίπεδο θνησιμότητάς τους αμέσως μετά την εισαγωγή είναι υψηλό - είναι επιρρεπές σε λιμοκτονία και ευαίσθητο στην κακή ποιότητα του νερού.
Το Otocinclus τρέφεται σχεδόν εξ ολοκλήρου με πράσινα φύκια και aufwuchs στην άγρια φύση, επομένως είναι σημαντικό να έχουν επαρκή διατροφή. Οι γκοφρέτες φυκιών είναι ένα καλό βασικό φαγητό, που συμπληρώνεται με έξτρα όπως τα κονσερβοποιημένα μπιζέλια και το αγγούρι με λεπτές φέτες. Αυτά δεν χρησιμεύουν ως καθαριστές και δεν θα τρώνε τους τύπους φυκών που αναπτύσσονται σε αμυδρές δεξαμενές, όπως τα διάτομα και τα φύκια των μαλλιών.
Είναι σχολικά ψάρια που πρέπει να διατηρούνται σε ομάδες τουλάχιστον έξι δειγμάτων και, επειδή είναι ιδιαίτερα δραστήριοι κολυμβητές που χρειάζονται πολύ οξυγόνο, αυτό το σενάριο απαιτεί πρακτικά μια δεξαμενή άνω των 90 l / 20 gal για αυτούς.
Οι μικρές γαρίδες που τρώνε φύκια, όπως το Amano και το Cherry, μπορούν να κάνουν μια καλύτερη επιλογή, αλλά λάβετε υπόψη ότι στα μικρότερα μεγέθη τους είναι απλά φαγητό pufferfish! Οι γαρίδες Baby Cherry, για παράδειγμα, θα τρώγονται από καπνιστές νάνους χωρίς δισταγμό και, ακόμη και όταν είναι πλήρως αναπτυγμένα, τα μικρότερα είδη όπως οι γαρίδες Bumblebee θα συνεχίσουν να διατρέχουν κίνδυνο.
Οι νάνοι καπνιστές διατηρούνται καλύτερα σε ομάδες του είδους τους, αλλά αυτό δεν είναι πραγματικά πρόβλημα επειδή είναι τόσο διασκεδαστικά ζώα. Συντηρημένο σωστά, οι νάνοι καπνιστές είναι γοητευτικά μικρά ψάρια που δικαιολογούν επαρκώς το κόστος ενός ενυδρείου μόνο για αυτούς.
Τα άλλα τέσσερα…
Τέσσερα άλλα Carinotetraodon αναγνωρίζονται επί του παρόντος. Το κόκκινο μάτι, C. lorteti (παραπάνω), υπήρχε εδώ και δεκαετίες, αλλά, επειδή και τα δύο φύλα τείνουν να γλιστρούν το ένα προς το άλλο καθώς και με άλλα ψάρια, δεν ήταν ποτέ τόσο δημοφιλές. Ωστόσο, εάν είστε έτοιμοι να το κρατήσετε στο δικό του ενυδρείο, είναι διασκεδαστικό και ελκυστικό.
Το αρσενικό C. lorteti είναι υπέροχο ψάρι. πρασινωπό-καφέ παραπάνω και κρέμα παρακάτω, και με κίτρινες ρίγες μουστάρδας και πορτοκαλί καρίνα. Το πτερύγιο της ουράς είναι μεταλλικό μπλε-πράσινο με λευκό γύρω από τις άκρες. Τα θηλυκά έχουν στίγματα καφέ πάνω, κάτω απλό λευκό. Όπως υποδηλώνει το όνομά τους, και τα δύο φύλα έχουν κόκκινα μάτια. Το μέγιστο μήκος είναι περίπου 5cm / 2 ".
Η κόκκινη ουρά με κόκκινα μάτια, C. irubesco, έχει λιγότερο λαμπερά χρώματα από αυτά του C. lorteti, αλλά είναι ένα πιο ήπιο είδος που λειτουργεί πολύ καλύτερα σε ομάδες. Τα αρσενικά είναι καφέ σοκολάτας παραπάνω, κρέμα παρακάτω και έχουν κόκκινες ουρές. Η λωρίδα στην κορυφή του σώματος είναι κρέμα και πορτοκάλι της καρίνας.
Τα θηλυκά είναι παρόμοια με αυτά του C. lorteti, αλλά η κοιλιά δεν είναι απλή λευκή, αλλά φέρνει πολλά καφέ καφέ.
Η όμορφη ριγέ κόκκινη ματιά puffer (C. salivator) σπάνια εμπορεύεται. Τα αρσενικά έχουν στίγματα καφέ με πορτοκαλί κοιλιά, πορτοκαλί ουρά και έντονη κόκκινη καρίνα και μπορούν επίσης να εμφανίσουν ένα εντυπωσιακό μοτίβο πλάγιας και κάθετης λωρίδας στο κεφάλι και τα πλευρά.
Τα θηλυκά μοιάζουν πολύ με το θηλυκό C. irubesco, εκτός από το ότι αντί για καφέ σκουλήκια στην κοιλιά έχουν διαμήκεις ρίγες.
Σημειώστε ότι το C. salivator είναι ένα γρήγορο, μη κοινωνικό είδος που χρειάζεται χώρο και πολλά κρησφύγετα εάν διατηρείται σε μια ομάδα. Το μέγιστο μήκος φαίνεται να είναι πάνω από 6,5 cm / 2,5 "
Το καπνισμένο κόκκινο μάτι του Βορρά (C. Borneensis) δεν ανταλλάσσεται τόσο πολύ, πιθανώς επειδή έχει προβλήματα ιδιοσυγκρασίας. Μοιάζει με το C. lorteti, αλλά, σε μερικές περιπτώσεις που διατηρήθηκε, αποδείχθηκε πολύ πιο γρήγορο και επιθετικό.
How to keep dwarf puffers
Although popular oddballs, dwarf puffers are finicky about diet and maintenance. They aren't community fish either, so set up an exclusive tank if you want some.
Dwarf puffers belong to the genus Carinotetraodon, along with at least four other species. Males have ridges along their backs and bellies that can be raised when displaying or threatening rivals.
Four species are traded fairly frequently and there are in fact two dwarf puffer species — Carinotetraodon travancoricus and C. imitator. Both are barely 2.5cm/1” when mature and distinguishing between the two is difficult. Many exporters seem not to bother, so that dwarf puffers sold in aquarium shops may be either species, or a mixture of both.
Females and juveniles of both species are essentially identical, being golden brown with metallic reddish-brown speckles and blotches. Mature males of both have the keel, revealed by a dark band running along the belly of the fish. The blotches on the flanks are generally bigger and arranged in longitudinal bands. At least some males have iridescent wrinkles behind their eyes.
As for distinguishing between male Carinotetraodon travancoricus and male C. imitator, there seem no consistent methods. Complicating matters further is the variety of C. travancoricus traded as the Blue-spotted dwarf puffer. It’s essentially the same as the standard form, but with iridescent blue-green blotches rather than reddish-brown ones.
Ecology
Dwarf puffers are endemic to the Kerala region of India and found in lakes and slow-moving rivers with plenty of submerged vegetation, leaf litter and sunken wood. Their irregular markings provide excellent camouflage and, when viewed from above, are difficult to spot — so helping them avoid predators such as herons.
Water chemistry is variable; from soft and slightly acidic in some places through to harder and more alkaline conditions in others. While dwarf puffers are essentially freshwater fish, in at least some parts of their range, for example the Vembanad wetlands, the water may be slightly brackish.
Alongside these fish can be found a variety of others, some familiar, others less so. Typical constituents of the regional fish fauna include various barbs, danios and rasboras, halfbeaks, and predatory species such as glassfish (Parambassis spp.) and leaf fish (Pristolepis marginata). One of the relatively few Asian cichlids is from this part of the world too — the rarely traded but beautiful Canara pearlspot (Etroplus canarensis).
Social behaviour
While dwarf puffers are easily maintained in groups, they need space and hiding places. Males defend territories and look after the young, so they tend to be the most aggressive. Use rocks and bogwood to create caves and then scatter plants about to break up each fish’s line of sight.
With dwarf puffers, it’s very much a case of ‘out of sight, out of mind’ when it comes to territorial aggression. In terms of stocking density, a good rule of thumb is to allow about 10 l/2.5 gal per puffer.
When first introduced to their new home, dwarf puffers tend to be rather shy. Keeping the lights low will help them settle in quickly and usually by the following day they are actively scooting about looking for food and establishing territories. Eventually they will become very bold, eagerly swimming to the front of the tank when they see their keeper.
On the menu
Dwarf puffers will not eat flake or pellets and generally have little interest in freeze dried foods, but a variety of live and frozen foods are readily taken, so feeding these fish usually poses no problem.
Among enjoyed live foods are small pond snails, Daphnia, earthworms, mosquito larvae and midge larvae. Live brineshrimp are readily consumed but, since these have little nutritional value, should be merely occasional treats.
Almost any small, meaty frozen food will be accepted. Bloodworms, glassworms, black mosquito larvae and krill all make good staples.Occasional morsels of chopped seafood such as squid and mussel can augment the diet which should be varied to avoid problems with vitamin deficiency.
Dwarf puffers are skilled panhandlers, quickly learning to train their owners to feed them on demand! Feed them small amounts, two or three times per day, so they have gently rounded but not swollen abdomens. Remove uneaten food quickly to avoid problems with water quality.
Water conditions
Water quality needs to be excellent. Ammonia and nitrite levels simply have to be zero and the nitrate level should be as low as possible — certainly under 50 mg/l and ideally less than 20.
To ensure good water quality, filtration should be between four and six times the volume of the tank in turnover per hour.
Some stories describe dead dwarf puffers being found inside filters, but whether they were sucked in post mortem or while alive is open to conjecture. In any case, don’t use an excessively powerful filter and make sure the inlet is protected with a reasonably fine grille.
Managing nitrate involves minimising the food that goes into the tank while maximising the amount of water that comes out. Depending on stocking density, water changes of 25-50% per week are recommended.
By contrast, water chemistry isn’t a major issue and dwarf puffers adapt well to a broad range of conditions — provided extremes are avoided. Ideal conditions would be around pH 7.5, 10ËšdH for general maintenance, though somewhat softer conditions may be required for spawning. There’s no need to add salt to the water, despite being occasionally suggested in the past.
A water temperature between 25-28ËšC/77-82ËšF suits dwarf puffers well and these fish cannot be kept in unheated tanks.
Aquarium requirements
Dwarf puffers can be kept in systems as small as 45 l/10 gal without undue difficulty, but smaller aquaria are not recommended because of consequent problems with water quality and pH stability. Very small tanks often have inadequate filtration systems and dwarf puffers will not tolerate elevated levels of ammonia or nitrite for long.
Small tanks also experience bigger pH drops between water changes than bigger tanks and, while adaptable, these puffers do not like rapid pH changes any more than other tropical fish. So while some people recommend tiny nano tanks for dwarf puffers, I feel these fish are best reserved for systems 45 l/ 10 gal or larger.
Bright lighting is neither required nor appreciated, so it generally makes sense to choose plants that do not need high levels of light. Java moss, Java fern, Anubias, and hardy species of Cryptocoryne such as C. wendtii are recommended.
Fast-growing floating plants such as Limnobium laevigatum are also useful to provide shade and cover while helping to remove nitrate.
Wild pufferfish spend much of their time exploring by hovering over solid surfaces rather than cruising about in midwater. Their slow, deliberate mode of swimming is adapted to this, allowing them to investigate every square inch of the plants, rocks and sunken wood around them. Provide your puffers with such opportunities.
It doesn’t really matter how you do this and your puffers will be as happy to explore the floating roots of Limnobium laevigatum as they will a plastic mermaid or clump of Java moss.
Surprisingly perhaps, these fish are able to jump when alarmed and shouldn’t be kept in an open-topped aquarium.
Breeding behaviour
Dwarf puffers have occasionally been bred in home aquaria. Because of problems distinguishing the two species, it isn’t clear which reports belong to Carinotetraodon travancoricus and which to C. imitator, but in all probability their breeding behaviours are identical. Indeed, the overall process is very similar to other Carinotetraodon species as well.
Sexually mature males can be distinguished by their brighter colours and mature females ready to spawn will become noticeably rounded as they fill up with eggs. Males secure territories among feathery plants with Java moss and willow moss (Fontinalis spp.) particularly well favoured.
A male attracts a female by raising his keel and engaging in fluttering dance routines. Spawning is very boisterous with the eggs being scattered into the moss. He then quickly chases the female away and assumes total responsibility for broodcare.
The eggs hatch after about five days, but the fry don’t start swimming for at least another week. Once that happens the male loses interest and he should be removed. The free-swimming fry will now need to be fed tiny live foods such as microworms and Cyclops nauplii. Growth is fairly rapid and the fry will be 1cm/0.4” or so after two months.
Spawning occurs readily if dwarf puffers are given the right conditions, namely lots of live food, slightly soft and acidic water conditions (pH 6.5-7, 5-10ËšdH) and suitable spawning sites.
The tricky part is rearing the eggs and fry, as the eggs are prone to fungal infections, particularly in hard water.
The tank needs to be spotlessly clean and the aquarist should use a pipette to extract uneaten food and faeces.
Choosing tank mates
There are no good reasons for keeping tank mates with dwarf puffers. The idea that they need a ‘clean-up crew’ is particularly misleading. It’s your job to keep the tank clean!
Catfish, snails and shrimps are all redundant in a well-maintained pufferfish aquarium — and adding other livestock will only increase the rate at which nitrate will accumulate, compromising water quality and making your fish more prone to disease.
Carinotetraodon spp. also tend to be fin nippers and dwarf puffers are certainly no exception. They cannot be combined with any of the standard community fish, showing a particular liking for the fins of some slow-moving species such as angels, gouramis, livebearers and Corydoras.
The dwarf Suckermouth catfish of the genus Otocinclus have been widely recommended as good companions. At one level it is fair to say that dwarf puffers and Otocinclus catfish get along reasonably well. Dwarf puffers may sometimes nip at them, but these catfish are fast swimmers and quickly learn to avoid trouble. However, Otocinclus aren’t especially easy fish to keep. Their mortality level immediately after import is high — being prone to starvation and sensitive to poor water quality.
Otocinclus feed almost entirely on green algae and aufwuchs in the wild, so it’s important they have an adequate diet. Algae wafers are a good staple food, augmented with extras like squashed tinned peas and thinly sliced cucumber. These are of no use as scavengers and won’t eat the types of algae that grow in dimly lit tanks, such as diatoms and hair algae.
They are schooling fish that must be kept in groups of at least six specimens and, being particularly active swimmers needing lots of oxygen, this scenario practically demands a tank upwards of 90 l/20 gal for them.
Small algae-eating shrimps such as Amano and Cherry can make a better choice, but bear in mind that in their smaller sizes these are simply pufferfish food! Baby Cherry shrimps, for example, will be eaten by dwarf puffers without any hesitation and, even when fully grown, the smaller species like Bumblebee shrimps will continue to be at risk.
Dwarf puffers are best kept in groups of their own kind, but that’s not really a problem because they’re such entertaining animals. Maintained properly, dwarf puffers are endearing little fish that amply justify the expense of an aquarium just for them.
The other four…
Four other Carinotetraodon are currently recognised. The Red-eye puffer, C. lorteti (above), has been around for decades but, because both sexes tend to be snappy towards one another as well as other fish, it’s never been that popular. Still, if you’re prepared to keep it in its own aquarium, it’s fun and attractive.
Male C. lorteti are lovely fish; greenish-brown above and cream below, and with mustard yellow stripes and an orange keel. The tail fin is metallic blue-green with white around the edges. Females are mottled brown above, plain white below. As their name suggests, both sexes have red eyes. Maximum length is about 5cm/2”.
The Red-tailed red eye puffer, C. irrubesco, has less brilliant colours than those of C. lorteti, but is a milder species that works much better in groups. Males are chocolate brown above, cream below, and have red tails. The banding on the top of the body is cream and the keel orange.
Females are similar to those of C. lorteti, but the belly is not plain white, instead bearing numerous brown squiggles.
The beautiful Striped red-eye puffer (C. salivator) is only rarely traded. Males are mottled brown with an orange belly, orange tail, and a vivid red keel, and can also display a striking pattern of oblique and vertical bands across the head and flanks.
Females are much like female C. irrubesco, except that instead of brown squiggles on the belly they have longitudinal stripes.
Note that C. salivator is a snappy, unsociable species that needs space and lots of hiding places if kept in a group. Maximum length appears to be well over 6.5cm/2.5”.
The Bornean red-eye puffer (C. borneensis) is not traded that much, probably because it has temperament issues. It resembles C. lorteti but, on the few occasions it has been kept, has turned out to be substantially more snappy and aggressive.
