Το γατόψαρο κόκκινη ουρά, Phractocephalus hemioliopterus, είναι ένα γατόψαρο pimelodid (με μακριά μουστάκια). Στη Βενεζουέλα, είναι γνωστό ως cajaro, στη Γουιάνα, είναι γνωστό ως γατόψαρο μπανάνας, και στη Βραζιλία, είναι γνωστό ως pirarara,[2] που προέρχεται από τις λέξεις Pirá και arara στη γλώσσα Tupi.[3] Είναι το μόνο σωζόμενο είδος του γένους Phractocephalus. Αυτό το ψάρι είναι κοινό στο εμπόριο ενυδρείων, αν και το τεράστιο μέγεθος του ενήλικα το καθιστά ακατάλληλο για όλα εκτός από τα μεγαλύτερα ενυδρεία.[4] Τρέφονται με ψάρια, καρκινοειδή και πεσμένους καρπούς.[5] Δεν αξιολογούνται από την IUCN.
Ο Phractocephalus hemioliopterus μπορεί να φτάσει περίπου τα 1,8 m (5 ft 11 in) σε μήκος και περίπου 80 kg (180 lb) σε βάρος.[6] Ωστόσο, αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο και οι περισσότεροι δεν προσεγγίζουν αυτό το μέγεθος. Έχουν κατά μέσο όρο 3 πόδια 6 ίντσες – 4 πόδια 6 ίντσες. Μήκος 1,1–1,4 m. Αυτά τα πολύχρωμα μεγάλα γατόψαρα έχουν μια καφετιά πλάτη, με κίτρινες πλευρές, και χαρακτηριστικό πορτοκαλοκόκκινο ραχιαίο πτερύγιο και ουραίο πτερύγιο (εξ ου και η κοινή ονομασία). Μερικές φορές τα ραχιαία, πυελικά και πρωκτικά πτερύγια είναι επίσης κόκκινα. Έχουν ένα φαρδύ κεφάλι με μακριά μουστάκια, σκούρο μαύρο σώμα και λευκό από κάτω που εκτείνεται από το στόμα μέχρι το ουραίο πτερύγιο. Έχει ένα ζευγάρι μπάρα στην πάνω γνάθο, και δύο ζευγάρια στην κάτω γνάθο. Τα μουστάκια τους είναι ευαίσθητα και έχουν χημικά κύτταρα υποδοχής που χρησιμοποιούνται ως αίσθηση όσφρησης. Αναπαράγονται με εξωτερική γονιμοποίηση μετά την ωοτοκία τους. Επικοινωνούν κάνοντας έναν ήχο κλικ για να προειδοποιήσουν τους πιθανούς κινδύνους.
Το γατόψαρο redtail είναι εγγενές στις λεκάνες απορροής του Αμαζονίου, του Orinoco και του Essequibo της Νότιας Αμερικής, στον Εκουαδόρ, τη Βενεζουέλα, τη Γουιάνα, την Κολομβία, το Περού, το Σουρινάμ, τη Βολιβία και τη Βραζιλία. Βρίσκεται μόνο σε γλυκό νερό και κατοικεί σε μεγαλύτερα ποτάμια, ρυάκια και λίμνες Τρώνε το βράδυ και τη νύχτα και μένουν ακίνητοι την ημέρα. Είναι κάτοικοι του πυθμένα και κινούνται αρκετά αργά. Τα γατόψαρα με κόκκινη ουρά είναι ψάρια της περιοχής.Το γατόψαρο Redtail είναι επίσης ένα χωροκατακτητικό είδος στη Μαλαισία. βρίσκονται πλέον κυρίως στον ποταμό Περάκ και στον ποταμό Pahang
Απαιτείται ένα μεγάλο και αποτελεσματικό βιολογικό φίλτρο για να αντιμετωπίσει τις ποσότητες απορριμμάτων που παράγονται από ένα ψάρι αυτού του μεγέθους. Εάν είναι δυνατόν, επιλέξτε μια διάταξη τύπου κάρτερ, καθώς αυτό επιτρέπει στο μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού να βρίσκεται έξω από τη δεξαμενή. Ένα μεγάλο δείγμα μπορεί εύκολα να καταστρέψει γυάλινους θερμαντήρες, θερμόμετρα κ.λπ.
Συνθήκες Νερού
Θερμοκρασία: 70-79°F (21-26°C)
pH: 6,0-7,5
Σκληρότητα: 2-12°H
Αρκετά ευκαιριακός τροφοδότης στη φύση, τρέφεται με ψάρια, ασπόνδυλα και πεσμένους καρπούς. Στην αιχμαλωσία απολαμβάνει κρεατικά είδη όπως γαρίδες, μύδια, πετεινούς, λόγχη ή γαιοσκώληκες. Σε μεγαλύτερα δείγματα μπορούν να προσφερθούν ολόκληρα φιλέτα ψαριού (χρησιμοποιήστε λευκό ψάρι). Προσπαθήστε να διατηρήσετε τη διατροφή ποικίλη, διαφορετικά μπορεί να διαπιστώσετε ότι έχει συνηθίσει πολύ σε ένα συγκεκριμένο φαγητό και είναι απρόθυμο να δεχτεί οτιδήποτε άλλο. Προσέξτε επίσης να μην ταΐζετε υπερβολικά. Είναι εύκολο για τα αρπακτικά είδη να γίνουν υπέρβαρα στην αιχμαλωσία, ειδικά όταν τρέφονται με δίαιτα πλούσια σε πρωτεΐνες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας μακροπρόθεσμα. Ταΐστε κάθε δεύτερη μέρα όταν είναι νεαρά αλλά καθώς μεγαλώνουν τα ψάρια μειώστε τη συχνότητα. Ένα ενήλικο δείγμα χρειάζεται μόνο ένα μόνο γεύμα την εβδομάδα το πολύ.
Δεν πρέπει να τρέφεται με κρέας θηλαστικών όπως μοσχαρίσια καρδιά ή κοτόπουλο. Μερικά από τα λιπίδια που περιέχονται σε αυτά τα κρέατα δεν μπορούν να μεταβολιστούν σωστά από τα ψάρια και μπορεί να προκαλέσουν υπερβολικές εναποθέσεις λίπους και ακόμη και εκφυλισμό οργάνων. Ομοίως, δεν υπάρχει κανένα όφελος από τη χρήση ψαριών «τροφοδότη», όπως ζωντανά ή μικρά χρυσόψαρα.
