Η κόκκινη πύρανη, γνωστή και ως κόκκινη πιράνα ή κόκκινο πιράνχας (Pygocentrus nattereri), είναι ένα είδος piranha που είναι ιθαγενή στη Νότια Αμερική και βρίσκεται στη λεκάνη απορροής του Αμαζονίου, στα παράκτια ποτάμια της βορειοανατολικής Βραζιλίας και στις λεκάνες της Παραγουάης και της Paraná.
Πρόκειται για παμφάγους και διατρέφονται με έντομα, σκουλήκια, καρκινοειδή και ψάρια. Δεν αποτελούν μεταναστευτικό είδος, αλλά ταξιδεύουν για να αναζητήσουν συνθήκες που ευνοούν την αναπαραγωγή κατά τις περιόδους αυξημένης βροχόπτωσης.
Τα piranhas Red-belly συχνά ταξιδεύουν σε κοπάδια ως αρπακτική άμυνα, αλλά σπάνια εκθέτουν συμπεριφορά κυνηγιού. Η ακουστική επικοινωνία είναι συνηθισμένη και μερικές φορές εκτίθεται μαζί με επιθετικές συμπεριφορές.
Αυτή τη στιγμή, το κόκκινο πιράνχας δεν θεωρείται ως απειλούμενο από τη IUCN είδος και επομένως δεν υπάρχουν στρατηγικές διατήρησης για να στοχεύσουν αυτό το είδος. Μέσα από την επιρροή των μέσων μαζικής ενημέρωσης, το κόκκινο πιράνχας έχει αναπτύξει μια φήμη ως άγριος θηρευτής, αν και αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Είναι ένα πολύ δημοφιλές ψάρι ενυδρείου.
Το κόκκινο πιράνχας ανήκει στην υποοικογένεια Serrasalmidae, η οποία είναι μια ομάδα μεσαίων έως μεγάλων χαρακτήρων και περιλαμβάνει άλλα στενά συγγενή παμφάγα όπως pacus.
Χαρακτηρίζονται από βαθιά, πλευρικά συμπιεσμένα σώματα και μακριά ραχιαία πτερύγια.
Μέσα στην υποοικογένεια, οι πιράνχες με κόκκινη κοιλιά κατατάσσονται στο γένος Pygocentrus, το οποίο διακρίνεται από την ασυνήθιστη οδοντοφυΐα και τις διαφορετικές διαστάσεις του πλάτους κεφαλής.
Το κόκκινο πιράνχας θεωρείται εξαιρετικά σαρκοβόρο, ενώ οι περισσότεροι μη-πιράνχες στην οικογένεια είναι κυρίως φυτοφάγα. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η κοκκινωπή πύρανη είναι πραγματικά παμφάγο.
Διανομή και οικότοπος
Η κοκκινωπή πιράνα διανέμεται ευρέως σε ολόκληρη τη νοτιοαμερικανική ήπειρο και βρίσκεται στα ποτάμια νεοτροπικού γλυκού νερού της Αργεντινής, της Βραζιλίας, της Βολιβίας, της Κολομβίας, του Εκουαδόρ, της Γουιάνας, της Παραγουάης, του Περού, της Ουρουγουάης και της Βενεζουέλας. Ζουν στις ζεστές αποστράγγισης γλυκού νερού αρκετών μεγάλων ποταμών, όπως το Αμαζόνιο, το Ρίο Παραγουάη, το Ρίο Παρανά και το Rio Essequibo, καθώς και πολλά μικρότερα συστήματα.
Έχει εγκλιματιστεί σε νερά που κυμαίνονται μεταξύ 15 και 35 ° C και έχουν pH από 6 έως 7 και απαντώνται συνήθως σε ποτάμια λευκό νερό και σε ορισμένα νερά και λίμνες γλυκού νερού. Στο Βραζιλιάνικο Αμαζόνιο, η κοκκινοπίπεδα μπορεί μερικές φορές να κατοικεί πλημμυρισμένα δάση.
Περιγραφή
Το κόκκινο πιράνχας έχει λαϊκή φήμη ως άγριος θηρευτής, παρά το γεγονός ότι είναι κατά κύριο λόγο σαρωτής. Όπως υποδηλώνει το όνομά τους, οι κόκκινες πύρανες έχουν κοκκινωπό χρώμα στην κοιλιά όταν ενηλικιόνονται πλήρως, αν και οι νεαροί είναι ασημένιο χρώμα με σκοτεινότερες κηλίδες. Τα μεγαλύτερα μετρούμενα άτομα ήταν περίπου 50 εκατοστά (20 ίντσες) σε μήκος και ζύγιζαν περίπου 3,9 κιλά (8,6 λίβρες). Το υπόλοιπο σώμα είναι συχνά γκρι με ασημένιες λωρίδες. Μερικές φορές εμφανίζονται μαύρα στίγματα πίσω από τα βράγχια και το πρωκτικό πτερύγιο είναι συνήθως μαύρο στη βάση. Τα θωρακικά και πυελικά πτερύγια ενδέχεται να διαφέρουν από κόκκινο σε πορτοκαλί. Τα θηλυκά μπορούν να διακριθούν από τα αρσενικά με το ελαφρώς βαθύτερο κόκκινο χρώμα των κοιλιών τους.
Το κόκκινο πιράνχας συνήθως βρίσκεται σε ποταμούς λευκού νερού, όπως η λεκάνη απορροής του Αμαζονίου και σε μερικά ρέματα και λίμνες. Μερικές φορές, μπορεί να κατοικούν σε πλημμυρισμένα δάση, όπως εκείνα που βρέθηκαν στον Αμαζόνιο της Βραζιλίας. Ζουν σε κοπάδια, αλλά δεν κάνουν ομαδική συμπεριφορά κυνηγιού, παρόλο που μπορεί μερικές φορές να εισέλθουν σε φρενίτιδα διατροφής. Στην περίπτωση μιας διατροφικής φρενίτιδας, τα κοπάδια των piranha θα συγκλίνουν ως ένα μεγάλο αρπακτικό σε ένα άτομο και θα το φάνε μέσα σε λίγα λεπτά. Οι επιθέσεις αυτές είναι συνήθως εξαιρετικά σπάνιες και οφείλονται σε πρόκληση ή πείνα.
Η αναπαραγωγή συμβαίνει σε περίοδο δύο μηνών κατά την περίοδο των βροχών, αλλά αυτό μπορεί να ποικίλει ανάλογα με την περιοχή. Τα θηλυκά θα βάλουν περίπου 5.000 αυγά σε βυθισμένη βλάστηση σε φωλιές που κατασκευάζονται από τα αρσενικά.
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Το κόκκινο Piranha Pygocentrus nattereri περιλαμβάνει μια μεγαλύτερη γεωγραφική περιοχή από οποιοδήποτε άλλο είδος piranha, που καλύπτει μεγάλο μέρος της Νεοτροπικής περιοχής. Όταν οι πιράνχες με κόκκινη κοιλιά εισάγονται σε άλλα μέρη της αμερικανικής ηπείρου, συνήθως υπάρχουν αρνητικές συνέπειες για την τοπική ιχθυοπανίδα, εν μέρει λόγω της γενικά επιθετικής συμπεριφοράς τους. Αυτή η επιθετική συμπεριφορά χαρακτηρίζεται μερικές φορές από τους ακουστικούς ήχους που παράγουν.
Το κόκκινο Piranha δεν είναι μεταναστευτικό είδος, αλλά αναζητά συνθήκες που ευνοούν την αναπαραγωγή κατά τη διάρκεια εποχών αυξημένης βροχόπτωσης. Οι πιράνες με κόκκινη κοιλιά είναι παμφάγα και κατά κύριο λόγο βοοειδή. Τρέφονται με έντομα, ψάρια, φυτά και οργανικά υπολείμματα.
Διατροφή και συμπεριφορά διατροφής
Η τυπική διατροφή των piranhas με κόκκινες κοιλιές περιλαμβάνει έντομα, σκουλήκια, καρκινοειδή και ψάρια. Σε σχηματισμό κοπάδια μέχρι εκατοντάδες, οι πιράνες είναι γνωστό ότι τρέφονται με ζώα τόσο μεγάλα όσο Ερωδιούς ή υδρόχοιρους γνωστούς σαν καπιμπάρα capybara. Παρά τη φήμη του piranha ως επικίνδυνο σαρκοφάγο, είναι στην πραγματικότητα πρωταρχικά ένας καθαριστής και ανιχνευτής και κυρίως θα τρώει φυτά και έντομα κατά τη διάρκεια της περιόδου των βροχών, όταν τα τρόφιμα είναι άφθονα. Τείνουν επίσης να τρέφονται μόνο με αδύναμα, τραυματισμένα, πεθαμένα ή νεκρά ζώα σε άγρια κατάσταση. Οι πιράνες με κόκκινη κοιλιά δεν μένουν σε ομάδες για να κυνηγήσουν τα μεγαλύτερα ζώα, αλλά για να προστατευθούν από τα αρπακτικά ζώα.
Οι μέθοδοι συλλογής τροφών ποικίλουν σε όλα τα στάδια της ζωής του piranha. Τα μικρότερα ψάρια θα ψάξουν για φαγητό κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ τα μεγαλύτερα ψάρια θα φουσκώσουν την αυγή, αργά το απόγευμα και νωρίς το βράδυ. Καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας, τα ψάρια παραμονεύουν σε σκοτεινές περιοχές και περιπλέκουν το θήραμά τους. Το piranha μπορεί επίσης να πιάσει θήραμα με το κυνήγι και την πονηρία, όπου θα βρεθεί κρυμμένο στη βλάστηση μέχρι να κολυμπήσει κοντά το θήραμα του. Ο πιράνχα θα συλλάβει τότε το θήραμά του. Κατά τη σάρωση, το piranha θα φάει μια μεγάλη ποικιλία τροφίμων, που κυμαίνονται από κομμάτια υπολειμμάτων, έντομα, σαλιγκάρια, πτερύγια ψαριών καθώς και φυτά.
Αναπαραγωγή
Οι συνήθειες αναπαραγωγής των piranhas στη φύση είναι ως επί το πλείστον άγνωστες, με τις περισσότερες έρευνες αναπαραγωγής να γίνονται σε ενυδρεία. Οι Piranhas είναι συνήθως ικανοί να αναπαράγονται από την ηλικία ενός έτους. Τα θηλυκά piranhas θα τοποθετήσουν αρκετές χιλιάδες αυγά κοντά σε φυτά νερού, πάνω στα οποία θα κολλήσουν τα αυγά. Τα αρσενικά στη συνέχεια γονιμοποιούν τα αυγά. Μετά από μόλις δύο έως τρεις ημέρες τα αυγά θα εκκολαφθούν και οι νεαροί πιράνχες θα κρύβονται στα φυτά μέχρι να είναι αρκετά μεγάλοι για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, οπότε το σημείο που κρύβεται από τους αρπακτικούς κρύβεται κρυφά
Η έρευνα σχετικά με τη συμπεριφορά αναπαραγωγής των πιράνχας με κόκκινη κοιλιά στην φύση έχει αποκαλύψει συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφοράς γύρω από τις τοποθεσίες φωλιάσματος. Τα ενήλικα piranhas θα κολυμπούν δίπλα-δίπλα σε μικρούς κύκλους, μερικές φορές με δύο άτομα να κολυμπούν σε αντίθετες κατευθύνσεις διατηρώντας παράλληλα τις κοιλιακές επιφάνειες τους κοντά. Παρόλο που μπορεί να φαίνεται ότι είναι μια εμφάνιση ψαρέματος, μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει ότι οι ενήλικες στην πραγματικότητα υπερασπίζονται τους τόπους φωλιάσματος. Οι φωλιές έχουν βάθος περίπου 4 έως 5 εκατοστά και έχουν σκαφτεί ανάμεσα σε υδρόβια φυτά, με τα αυγά που συνδέονται με τα χόρτα και τα στελέχη των φυτών.
Αυτός ο σχηματισμός ζευγαριών και ζευγαρώματος, οι νυχτερινές κολυμβητικές επιδείξεις και η φύλαξη των φωλιών δείχνει ότι οι κόκκινες πύρανες παρουσιάζουν γονική μέριμνα για τη φωλιά και τους νέους. Όταν η φωλιά αφεθεί χωρίς επιτήρηση, άλλα ψάρια, όπως τα χαρακτηριστικά, μπορούν να θρέψουν τα αυγά. Παρά την αμυντική πρακτική που περιβάλλει τις φωλιές, οι πιράνχες με κόκκινη κοιλιά είναι συχνά παθητικές προς άλλα ψάρια που προσεγγίζουν τη φωλιά. Είναι πιθανό η απλή παρουσία του piranha, ενός φυσικού αρπακτικού, να αποτελεί αρκετή απειλή για να αποφευχθεί η προσέλκυση πιθανών θηρευτών από τη φωλιά.
Οι Piranhas έχουν δύο ετήσιες αναπαραγωγικές εποχές. Αυτές οι εποχές συνδέονται με τις διακυμάνσεις της στάθμης του νερού, τον παλμό πλημμύρας, τη θερμοκρασία και άλλες υδρολογικές συνθήκες. Όταν τα άτομα είναι έτοιμα να γίνουν σεξουαλικά ενεργά, θα χάσουν τον κόκκινο χρωματισμό τους και θα επιλέξουν οικοτόπους που ευνοούν την ωοτοκία, όπως τα πλημμυρισμένα οριακά χόρτα και η βλάστηση μέσα στις λίμνες. Αυτή η επιλογή οικοτόπων είναι σαφής διάκριση από τα μη αναπαραγωγικά άτομα που προτιμούν το ανοιχτό νερό και τα πλημμυρισμένα λιβάδια.
Τραυματισμός
Τα κόκκινα πιράνχας ταξιδεύουν συχνά σε κοπάδια ως μια αρπακτική άμυνα. Σε μελέτες που εξέταζαν τις αντιδράσεις του piranhas σε μια προσομοίωση επίθεσης αρπακτικών, οι ηρεμικοί ρυθμοί επέστρεψαν στο φυσιολογικό ταχύτερα μεταξύ των piranhas που ήταν σε κοπάδια οχτώ και όχι σε κοπάδια των δύο. Παρόλο που έχει υποτεθεί ότι οι πιράνες ασχολούνται με τη συμπεριφορά κυνηγιού πακέτων, καμία έρευνα δεν δείχνει ότι η συμπεριφορά των πιράνχων χρησιμοποιείται για το συνεταιριστικό κυνήγι.
Πιθανότατα, η συμπεριφορά αυτή είναι μια υπεράσπιση κατά της θήρευσης τους από μεγαλύτερα ζώα θηρευτές, όπως τα δελφίνια, τα μεγάλα αρπαχτικά ψάρια, οι κροκόδειλοι caimans και τα υδρόβια πουλιά. Ο Πιρανάς θα ταξιδέψει στις τοποθεσίες που φωλιάζουν σε κοπάδια για να μειώσει την πιθανότητα να επιτεθεί σε ένα άτομο από ένα άλλο αρπακτικό ζώο.
Επικοινωνία και σηματοδότηση
Η ακουστική επικοινωνία μεταξύ των κόκκινων πύρανων εκδηλώνεται μαζί με επιθετικές συμπεριφορές, όπως δάγκωμα, κυνηγητό, ειδική αντιπαράθεση και μάχες. Οι ήχοι που δημιουργούνται από τα piranhas δημιουργούνται μέσω των ταχέων συσπάσεων των ηχητικών μυών και συνδέονται με την κολυμβητική κύστη. Η κολυμβητική κύστη μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ηχητική παραγωγή ως αντηχείο. Όλες οι παρατηρήσεις που έγιναν σχετικά με την υγιή παραγωγή από την κοκκινωπή πύρανα ήταν όταν τα δείγματα κρατήθηκαν με το χέρι. Όταν βγαίνει από το νερό, το κοκκινοπίπελο piranha θα εκπέμψει έναν ήχο που ομοιάζει με τύμπανο και θα αποτελείται από αρμονικό ήχο χαμηλής συχνότητας. Ωστόσο, η έρευνα έχει δείξει την ύπαρξη τριών ειδών ακουστικών εκπομπών που σχετίζονται με συγκεκριμένες συμπεριφορές. Οι κλήσεις τύπου 1 αποτελούνται από αρμονικούς ήχους, διαρκούν περίπου 140 χιλιοστά του δευτερολέπτου στα 120 Hz και σχετίζονται με συμπεριφορά μετωπικής εμφάνισης μεταξύ δύο ψαριών. Πληκτρολογήστε δύο ήχους που διαρκούν περίπου 36 χιλιοστά του δευτερολέπτου στα 40 Hz και σχετίζονται με την συμπεριφορά που σχετίζεται με τον ανταγωνισμό των τροφίμων και την καταπολέμηση των τρομοκρατών. Τύπος τριών ήχων αποτελείται από ένα μόνο παλμό που διαρκεί μόλις 3 χιλιοστά του δευτερολέπτου στα 1740 Hz, και συνδέονται ιδιαίτερα με τη συμπεριφορά κυνηγίου προς ένα συγκεκριμένο άτομο. Ο ίδιος ήχος παράγεται επίσης όταν ένα άτομο τραβήξει τις σιαγόνες του για να δαγκώσει ένα άλλο άτομο.
Σχεδόν όλοι οι ήχοι που παράγονται από τους κόκκινους πύρανους παράγονται στο πλαίσιο των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των ατόμων. Οι χαμηλοί ήχοι τυμπανισμού παράγονται συνήθως κατά τη διάρκεια μέτριων επιθέσεων, ενώ οι δυνατοί, απειλητικοί ήχοι παράγονται κατά τη διάρκεια ισχυρότερων επιθέσεων.
Κατάσταση διατήρησης
Επί του παρόντος, το κόκκινο πιράνχα δεν χαρακτηρίζεται ως απειλούμενο είδος από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης. Αν και το είδος δεν θεωρείται απειλητικό, η συλλογή και το εμπόριο του είδους στα ενυδρεία μπορεί να προκαλεί χαμηλό κίνδυνο. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προσπάθειες διατήρησης.
Στα μέσα προβολής
Πολλοί μύθοι περιβάλλουν αυτό το είδος. Η ταινία Piranha του 1978 από τον Joe Dante δείχνει αυτά τα ψάρια σε παρόμοιο φως με τους σιαγόνες. Το Piranha ακολουθήθηκε από μια συνέχεια, το Piranha II: The Spreading, το 1981, και δύο επανασκευές, το 1995 το 1995 και το 2010. Το ίδιο το κινηματογραφικό φιλμ και οι ιστορίες μεγάλων Piranha που επιτίθενται στους ανθρώπους, τροφοδοτούν την υπερβολική και εσφαλμένη φήμη ως ένα από τα πιο άγρια ψάρια γλυκού νερού. Στην πραγματικότητα, είναι γενικά δειλοί σαρωτές, εκπληρώνουν έναν ρόλο παρόμοιο με τους γύπες στην ξηρά. Στην ταινία Piranha 3D του 2010, ανακαλύπτεται ένα προηγουμένως άγνωστο piranha. Ο χαρακτήρας του Christopher Lloyd προσδιορίζει εσφαλμένα ένα δείγμα αυτού του τερατώδους νέου είδους, όπως το γνωστό Pygocentrus nattereri.
Υδατοκαλλιέργεια
Τα κόκκινα πιράνχας μερικές φορές κρατούνται ως ψάρια ενυδρείων. Μπορούν να τρέφονται με ζωντανές, φρέσκες ή κατεψυγμένες τροφές, αλλά δεν θα τρώνε σάπια κρέατα. Η φυσική τους διατροφή αποτελείται από ζωντανή λεία και νεκρά ζώα ή ψάρια. Οι ζωντανές τροφοδοσίες σε αιχμαλωσίες piranhas μπορούν να εισαγάγουν ασθένειες, και τα χρυσόψαρα ως τροφή περιέχουν μια ορμόνη που αναστέλλει την ανάπτυξη, η οποία με τη σειρά της θα επηρεάσει τα piranhas. Οι πιράνχες με κόκκινη κοιλιά, ιδιαίτερα όταν είναι νεαροί, μερικές φορές δαγκώνουν το ένα το άλλο στο ενυδρείο, συνήθως στα πτερύγια, σε συμπεριφορά που ονομάζεται «πτύχωμα πτερυγίων». Τα ψάρια που έχουν τα πτερύγια τους φαγωμένα θα τα ξανακάνουν ολόκληρα με έκπληξη πολύ γρήγορα. Προκειμένου να διατηρηθεί ένα ενυδρείο με piranha, είναι σημαντικό να διατηρηθεί η ποιότητα των υδάτων μέχρι επάνω, καθώς είναι πολύ ακατάστατοι τρώγοντες, και για αυτό θα βρούμε το νερό έξω από τη δεξαμενή. Επίσης χρειάζονται μέρη για να κρυφθούν και να κρατηθούν σε ένα αχνό φως. Επειδή τα piranhas στην άγρια φύση δεν μπορούν να φάνε κάθε μέρα, τα piranhas σε αιχμαλωσία δεν χρειάζεται να τρέφονται καθημερινά. Αλλά χρειάζεται προσοχή γιατί όταν πεινούν μπορούν να φάνε ο ένας τον άλλο, όπου οι μικρότεροι και οι ασθενέστεροι θα είναι το θήραμα.
https://www.youtube.com/watch?v=8B6VLC6K4XE
